Tango argentyńskie i tango nowoczesne (europejskie) to dwa różne tańce. Tango powstawało na przedmieściach, w biednych dzielnicach jako muzyka miejskiej biedoty. W swych początkach tango było zwierciadłem społeczności zamieszkujących przedmieścia Argentyny tyglem, w którym wymieszały się pasja, odwaga i wszechogarniająca zmysłowość. Mówiło się, że Argentyńczycy oddychają w rytmie tanga, i to stwierdzenie najlepiej oddaje rolę, jaką tango odgrywało i wciąż odgrywa w kulturze tego kraju. Tango jest grą symbolizującą wzajemne relacje między mężczyzną a jego kobietą. Wpływ na ewolucję tanga i jego ugładzenie miały wydarzenia społeczno-polityczne. Rozpowszechniło się ono wśród klas wyższych wraz z przyznaniem prawa głosu wszystkim obywatelom co poprawiło pozycję społeczną kobiet i doprowadziło do zmniejszenia różnic klasowych. I tak rozpoczęła się zadziwiająca kariera tańca, który z ulicy trafił na salony.

„Tango to miłość, temperament, to zwierciadło, w którym można czytać. Więcej uczucia, więcej namiętności . Zaczyna się od 8 podstawowych kroków, ale nie starajcie się ich nauczyć na pamięć. Spróbujcie je zrozumieć. To wam pomoże poczuć wolność poruszania się. Niech muzyka was prowadzi. Wsłuchajcie się w głos waszego ciała, poczujcie ruch kości i otwórzcie umysły. Ten taniec macie w sobie”