Tango powstało na przedmieściach Buenos Aires. W kabaretach, nielegalnych klubach i obskurnych knajpach pełnych rozgoryczonych imigrantów, niemogących znaleźć dla siebie miejsca. W XVIII wieku do Argentyny- Nowego Świta przybywali za chlebem imigranci z Afryki i Europy. Rozdarci z rodziną swoje smutki topili w portowych spelunkach na dnie kieliszków w ramionach kurtyzan. Wystarczyło połączyć elementy muzyki przywiezionej przez nich: niespokojne rytmy afrykańskich bębnów, muzykę Indian z pampasów, włoskie i hiszpańskie melodie, tęskny dźwięk niemieckiego akordeonu. To muzyka namiętna , ekspresyjna i obsceniczna. Towarzyszył jej improwizowany erotyczny taniec. Kiedy gospodarka zaczęła kwitnąć tango przeniosło się do centrum miasta.

    Do Europy przybyło jako taniec latynoamerykański, jednakże z powodu bliskości partnerów zaliczany jest do tańców standardowych. W Europie Tango zatańczono po raz pierwszy w 1907 roku. W 1913 r. londyński dziennik "Times" ocenił Tango jako w najwyższym stopniu nieprzyzwoite. Papież potępił ten taniec, a cesarz niemiecki zabronił go tańczyć swoim gościom. Radość tańczenia Tango była tak ogromna, iż nie zważano na tego typu zakazy.

    Charakterystyczny jest kontrast pomiędzy ruchem twardym i miękkim, w pewnym sensie naśladuje ruchy dzikich kotów. Posiada specyficzną atmosferę, pełną niepokoju, gwałtownych i nieoczekiwanych zwrotów ciała. W wykonaniu zaawansowanych par Tango posiada ukrytą treść, czasami prawie dramatycznego napięcia, to konflikt rozgrywający się tanecznie i do końca nie rozwiązany.

    Tango to nie tylko taniec - to styl. Słowo tango pojawiło się po raz pierwszy na jednej z Wysp Kanaryjskich, gdzie oznaczało „zgromadzenie czarnych” w celu tańca do muzyki granej na bębnach. Niektórzy nazwę tanga wywodzą od łacińskiego słowa „tangir” lub „tangere” co oznacza grać, dotykać.

Walc angielski    Walc wiedeński    Quickstep   Foxtrot    Mini mini Dance    Hobby Dance    Senior Dance